U procesu sprovodjenja politike reformi i otvaranja prema svetu, Kina je donela odluku da Dalien i drugih 14 priobalnih gradova budu otvoreni prema svetu, što je jedna od niza mera nakon izgradnje specijalne privredne zone u Šendženu. Ovih 14 gradova će se spojiti sa četiri specijalne privredne zone: Šendžen, Džuhaj, Šantou i Sjamen i postalo je područje za primer u realizaciji reformi i otvaranja prema sveta.

U februaru 1984. godine, nakon posete Deng Sjaopinga Guangdongu i Fuđianu, otvaranje privrednih zona je ocenio ispravnim potezom, ali je podstakao otvaranje priobalnih gradova. U maju 1984. godine, kineska vlada je donela odluku da otvori Dalian, Ćinhuangdao, Tianđin, Jantaj, Ćingdao, Lianjungang, Nantong, Šangaj, Ningbo, Vendžou, Fudžou, Guangdžou, Džanđiang i Beihaj. Tokom 1987. godine, kineska vlada je dala odobrenje Veihaju da bude otvoreni grad.

U proteklih 20 godina, 15 gradova se brzo razvijalo. Brojke kazuju da je u toku 2006. godine društveni bruto proizvod u ovih 14 gradova iznosio 4,044.9 milijardi juana, što je 19.3 odsto ukupne vrednosti BDP, odnosno trinaestina stanovništva u Kini ostvaruje petinu državnog bogarstva. Strana ulaganja su iznosila 30.4 milijarde američkih dolara, 43.7 odsto stranih ulaganja iz cele zemlje. Prosečni prihod u priobalnim gradovima i selima bio je viši od državnog nivoa.