Pre 7 godina UNESKO je uvrstila drevni kineski gradić Liđan na spisak svetske kulturne baštine. To je doprinelo da on postane čuven ne samo u zemlji, nego i u svetu. U njega je počeo da dolazi sve veći broj domaćih i stranih turista koji uživaju u njegovim prirodnim lepotama, drevnoj arhitekturi i specifičnim narodnim običajima.

Funkcioner turističke uprave ovog gradića gospodin He Guilin u razgovoru sa našim novinarom ističe da je Liđan u istoriji bio važan saobraćajni centar na jugozapadu Kine. On navodi: U Liđan, kao važan trgovinski centar u jugozapadnom delu Kine, dolazili su trgovci i putnici sa juga i severa zemlje. Zbog velike klimatske razlike izmedju južnih i severnih krajeva zemlje, ovaj gradić je postao neka vrsta usputne stanice za trgovce i putnike koji su kratko zastajali u njemu da bi se prilagodili klimi krajeva u koja odlaze – bilo severna ili južna područja. Tako je Liđan postao raskrsnica južne i severne kulture.

Gradić ima povrđinu od 3,8 kvadratnih kilometara i nalazi se na visoravni sa nadmorskom visinom od 2400 metara. U njemu živi više od 6200 porodica od kojih su većina pripadnici Nasiske nacionalnosti. Više od 30 odsto stanovnika se bavi izradom tradicionalnil rukotvorina i proizvoda koje prodaju pridošlicama u njihovo mesto. Poznati su po izradi predmeta od bronze i srebra, krznenih i tekstilnih odevnih predmeta kao i rakiji koju proizvode od žitarica. Liđan je smešten izmedju planine i reke. Njegove ulice su pokrivene crvenim kamenim pločama sa prirodnim šarama koje izgledaju veoma lepo.

U centru grada se nalazi pravorougaoni trg pokriven raznobojnim kamenim blokovima. Na svim stranama trga nalaze se razne zanatske i druge prodavnice. Grad je i svojevrstan muzej mostova. Rečica Juhe protiče celom dužinom grada i na njoj je podignuto više od 350 mostova različitih oblika. Većina od njih izgradjena je pre 500 godina. U Kini ima mnogo gradića sa specifičnim koloritom, ali gradić Liđan je zbilja nešto posebno zbog svojevrsnog «Donba»-hijeroglifskog pisma i drevne «Nasi»-muzike.

He Čanhon - potomak nacionalnosti Nasi je izgradio selo «Donba» da bi sačuvao ovo hijeroglifsko pismo. U njemu su i dan danas dobro sačuvane kuće narodnosti Nasi, izgrađene pre 500 godina, a meštani još neguju stari način života i školovanja. Gospodin He Čanhon navodi:U našem selu se svake godine održavaju religijske molitve po čemu smo poznati na daleko. On podvlači da je trenutno postoji malo ljudi koji znaju «Donba-pismo». Da bi se ovo specifično pismo sačuvalo od zaborava, za više od 40 mladih meštana organizovana je svojevrsna škola u kojoj ga oni izučavaju. Liđan se može pohvaliti brojnim restoranima, kafanama i čajdžinicama.

Zbog brojnih turista njihova imena i jelovnici ispisani su na popularnom kineskom «Putonghua» jeziku, engleskom i «Donba-pismu». U njima se služe brojni specijaliteti nasiske narodnosti. Ali, jelo nije sve u čemu turisti mogu da uživaju. Tu su i razgovori sa izuzetno dobronamernim i prijatnim meštanima koji često, dok se druže sa njima, zapevaju svoje nacionalne pesme .