Na severu Kine nalazi se usko ali dugačko područje na visoravni koje se prostire od severoistoka na jugozapad. Njegov severni deo se graniči sa Rusijom i Mongolijom. To je prekrasna i prostrana autonomna pokrajina Unutrašnja Mongolija. Godine, 1947. Unutrašnja Mongolija je postala prva autonomna pokrajina u Kini. U našoj današnjoj emisiji govorićemo vam o tome kako je tokom proteklih 60 godina ova pokrajina razvijala prednosti regionalne nacionalne autonomije.

Osvrćući se na dan osnivanja autonomne pokrajine Unutrašnje Mongolije pre 60 godina, devedesetdvogodišnji Keligen mongolske nacionalnosti je sa oduševljenjem rekao:

Moje tadašnje veliko zadovoljstvo uopšte se ne može opisati. Oslodjene nacionalne manjine su postale gospodari svoje zemlje i dobile su mogućnost da upravljaju svojom sudbinom.

Pre 60 godina pripadnici raznih nacionalnosti u Unutrašnjoj Mongoliji živeli su u bedi. Godine 1947. pod rukovodstvom KP Kine i na principu nacionalne autonomije osnivana je autonomna pokrajina Unutrašnja Mongolija, u kojoj su sve nacionalnosti ravnopravne, likvidirani su eksploatacija i ugnjetavanje, a pripadnici svih narodnosti su postali gospodari političkog i društvenog života.

U toj pokrajini pored većine stanovništva mongolske nacionalnosti, žive i priopadnici drugih 8 nacionalnosti, kao što su ruska i nacionalnosti Davor, Evenke i Elunčun. U skladu sa politikom regionalne nacionalne autonomije stvorena su tri autonomna sreza nacionalnih manjina Davor, Evenke i Elunčun, kao i 19 nacionalnih opština. Na taj način ove manjine su počele da u potpunosti uživaju autonomiju u upravljanju svojim poslovima.

Potpredsednica komiteta za nacionalne poslove pokrajine Unutrašnje Mongolije gospodja Cao Janžong je novinarima rekla da pored ispunjenja opštih administrativnih funkcija, vlada pokrajine ispunjava autonomiju i u zakonodavstvu, jeziku i pismu, pripremanju kadrova i drugim oblastima. Govoreći o zakonodavstvu, goapođa Cao Janžong je dodala:

Sva tri autonomna sreza su izdala propise o autonomiji, a okruzi su takodje izdali niz zakona i odgovarajućih dokumenata, zahvaljujući čemu su nacionalni poslovi stupili na kolosek ozakonjavanja i normalizacije.

Što se tiče finansija, pokrajina sveke godine odvaja specijalna novčana sredstva za rešenje posebnih teškoća s kojima se suočavaju pripadnici nacionalnih manjina u proizvodnji, životu, kulturi, obrazovanju i drugim oblastima.

Zahvaljujući brzom privrednom razvoju u autonomnoj pokrajini Unutrašnjoj Mongoliji, zabeležen je i svestrani razvoj društva. Nacionalno obrazovanje se takodje snažno razvija. Pre 60 godina preko 80 odsto stanovništva u ovoj pokrajini je bilo nepismeno. Tek manje od 3 odsto ukupnog stanovništva pohadjalo je škole raznih nivoa. Danas je u celoj pokrajini ustanovljeno deveto-godišnje opšte obrazovanje i likvidirana je nepismenost mladih i sredovečnih. O tome je zamenik načlnika pokrajinske uprave za obrazovanje gospodin He Čengbao sa ushićenjem rekao:

U prošlosti je u stepi vladala nepismenost. Fundamentalno obrazovanje je imalo svoje početke u osnovnoj školi na konjskim leđima i u zapećcima, dok je danas već ostvareno deveto-godišnje opšte obrazovanje. To je zaista od nesagledivog značaja.

Uzimajući u obzir sopstvene karakteristike, pokrajina je u nekim visokim školama uvela neke specijalne profesionalne nastavne predmete. Uzmimo kao primer Nacionalni univerzitet Unutrašnje Mongolije. U njemu se obrazuje 46 profesionalnih profila, od kojih se 16 predaje na mongolskom jeziku. Rektor ovog Univerziteta gospodin Vang Dingdžu je naveo:

U tih 16 profesija su mongolska medicija i farmakologija, kao i mongolska lingvistika, izdavaštvo i redaktura i dvojezični nastavni program, odnosno mongolski i hanski jezik.

60-togodišnji razvoj autonomne pokrajine Unutrašnje Mongolije doneo je direktne koristi onima koji tamo žive. Osamdesetčetvorogodišnji starac mongolske narodnosti Govanbodžabu je istakao da je sve to zasluga centralne vlade koja je izradila politiku o regionalnoj nacionalnoj autonomiji i ostvarila u praksi.