Septembra 1965. godine zvanično je osnovana autonomna pokrajina Tibet, što je označilo prelazak Tibeta u prvu etapu socijalističkog društva iz društva feudalnog kmetstva, 14 godina nakon mirnog oslobođenja. Karakteristika socijalističkog društva je da svi uživaju ravnopravnost, i centralna vlada je u skladu sa tim od tada počela da sprovodi regionalnu autonomiju na Tibetu. Zahvaljujući tome milion kmetova i robova su postali gospodari svoga kraja i počeli su da upravljaju zemljom u ukupnoj površini od milion i 200 hiljada kvadratnih kilometara, a koja je do tada bila pod vladavinom aristokrata i visokih monaha.

61-godišnji gospodin Legs Mćong je predsednik Stalnog komiteta Narodnog kongresa autonomne pokrajine Tibet. On je doživeo i staro i novo društvo te je svedok uvodjenja sistema regionalne autonomije. On je novinaru rekao:

Rodio sam se u siromašnoj kmetovskoj porodici u srezu Đijangzi. Svojim očima sam doživeo reakcionarnost i mračnjaštvo feudalnog kmetstva i eksploataciju radnog naroda od strane tri vlasnika, to jest aristokratije, crkve i visokog monaštva. Godine 1951. kada je Tibet oslobođen mirnim putem, dobio sam šansu da se obrazujem. Bio sam učitelj, a radio sam i u mesnim i sreskim organima, kao i u Lasi, administrativnom centru Tibeta. Nakon 1995. godine radio sam uglavnom u partijskom komitetu i u vladi autonomne pokrajine. 2003. godine izabran sam za predsednika Stalnog komiteta pokrajinskog Narodnog kongresa i time sam postao vladini rukovodilac, što je bilo nezamislivo u starome društvenom poretku na Tibetu. Priličan broj rukovodećih kadrova je iz redova tibetanske nacionalnosti, kao što sam ja.

Sistem regionalne autonomije predstavlja osnovni politički sistem koji centralna vlada sprovodi u cilju rešavanja nacionalnih pitanja u zemlji. Ovaj sistem je definisan u kineskom Ustavu, kao i u posebnom «Zakonu o nacionalnoj regionalnoj autonomiji». Zahvaljujući tome, u područjima gde skoncentrisano žive pripadnici nacionalnih manjina, sprovodi se sistem regionalne autonomije, stvaraju se autonomni organi i ostvaruje se pravo na zakonodavstvo, na ekonomski razvoj, pravo na obuku kadrova iz nacionalnih manjina i njihovo postavljanje, pravo na razvoj prosvete i nacionalne kulture, kao i na upotrebu jezika i pisma i pravo na razvoj.

Autonomna pokrajina Tibet je jedna od 5 autonomnih pokrajina u Kini na nivou provincije i predstavlja jedinu pokrajinu u kojoj glavninu stanovništva čine pripadnici tibetanske nacionalnosti. Narodni kongres čiji je predsednik gospodin Legs Mćong, predstavlja organ državne vlasti na nivou pokrajine i zakoniti organ za sprovođenje regionalne autonomije, a takođe predstavlja i važnu garanciju prava da su pripadnici svih nacionalnosti na Tibetu sami gospodari svoga regiona. Legs Mćong je naveo i da sastav Narodnog kongresa autonomne porajine Tibeta upravo pokazuje da Tibetanci samostalno upravljaju poslovima koji se tiču sopstvene narodnosti.

U sastavu Narodnog kongresa autonomne pokrajine Tibet broj poslanika iz redova tibetanske i drugih nacionalnih manjina premašuje 70 posto. Među njima veći deo čine seljaci, stočari i drugi radni ljudi, a određeni deo su patriotske ličnosti iz viših slojeva nacionalnih i religijskih krugova, na primer poznati budistički poglavari, žive Bude i tibetanski sunarodnici koji su se vratili iz inostranstva. Oko polovine poslanika je visokog ili višeg obrazovanja, a postepeno se povećava broj stručnjaka, naučnika i poznatih ličnosti.