Epske pesme pripadnici mongolske nacionalnosti pevaju se vekovima, a na mlađe generacije se prenose usmenim putem. Poslednjih nekoliko godina ove epske pesme sve više privlače pažnju domaćih i stranih čitalaca i stručnih krugova. Na teritoriji Kine do danas je sačuvano stotinak epskih pesama mongolske nacionalnosti, a medju njima je i „Džangar", najpoznatije umetničko delo ove nacionalnosti. Tri najpoznatije epske pesme nacionalnih manjina su Džangar, Gesar i Manas.

Ep „Džangar" je popularan uglavnom medju Veratima, pripadnicima mongolske nacionalnosti koji žive u Sinđangu, kao i u pojedinim područjima Republike Mongolije i Rusije.

U periodu od 1802 - 1803. godine, kada je nemački putnik Bergman u bazenu Volge otkrio i zabeležio dve dugačke pesme iz epa „ Džangar", počelo je izučavanje ovoga epa. U istom periodu na teritoriji Rusije otkrivena je 31 pesma u nekoliko desetina verzija, a na terotoriji Mongolije je sakupljen ceo ciklus epskih pesama „ Džangar" u 25 različitih verzija. Kod Verata, pripadnika mongolske nacionalnosti koji su živeli u Sinđaingu, sakupljeno je i objavljeno 70 samostalnih dugačkih pesama u više od 200 verzija. Tako je izučavanje epa „Džangar" postalo posebna stručna grana u svetu.

U epopeji „Džangar" je opisano 6012 junaka na čelu sa plemenskim vođom Džangar-kanom, koji su se junački borili protiv svirepih neprijatelja, a za zaštitu lepe i bogate države Baomuba, čiji je centar planina Alta. Njihov žar borbe je pokazao ljubav pripadnika mongolske nacionalnosti prema državi, kućnom pragu, slobodi i poštovanju heroja.