Populacija ujgurske manjine nije velika, a uglavnom živi u provinciji Sin Điang, u Ujgurskoj autonomiji. Ujgurska narodnost potiče od nomadskog plemena iz trećeg veka, na severu Kine. Zbog ratova, Ujguri su se podelili, a deo njih se naselio u današnjem Sin Điang-u. Nakon viševekovnog mešanja i prilagođavanja lokalnim stanovnicima, nastala je sadašnja Ujgurska manjina. Reč „ujgur" znači „jedinstvo" i „mešovitost".

Ljubav je kao vino, od nje su ljudi pijani. U pesmi se peva:"Moja ljubav je kao vino, moja ljubavi, molim te vino prihvati. Tvoje lice me mami , učiniću sve za tebe. Molim te prihvati moju ljubav, bićeš i ti opijena."

Sin Điang se nalazi na značajnom području svilenog puta, pa ujgurska muzika ima karakteristike severno Azijske, Persijske Arapske i druge uticaje, ka na primer narodnosti Uzbekistana i Tatara. Vremenom, ujgurska muzika je dobila svoj osobit stil i postala baština kineske tradicionalne muzike. Sada da slušamo pesmu „A la ba li han". Numera nam nudi jednu sliku košijaša koji peva setnu pesmu, zbog izgubljene ljubavi. Ova pesma ima i druge nazive „Ke ši ha lai long". „Ha lai long" jer liči na usklik košijaša dok goni konja, u njoj je zadržan originalni stil.

Ujgurske pesme se tematski dele na ljubavne pesme, epske, istorijske pesme itd, ali ljubavne su svakako najvažnije. Ljubavne pesme su uglavnom povlašćen način izražavanja emocije, i to je poseban umetnički izraz.

Pesma „Cvetovi nara" kaže se da su devojke lepe kao cvetovi nara, za kojim mladići žude „Lepi cvete nara, gde ti je dragi? Ako nemaš dragog , mogu li ti poslati moju ljubav? Tvoje lepe oči i stas su u mom srcu."