Bivši premijer Nemačke Helmut Šmit je nedavno u intervju-u za nemački list" Vestdojče Cajtung " izjavio da kineska kultura poseduje sopstvene specifičnosti. Zapadne zemlje ne mogu da mere Kinu svojim aršinima, a kineski društveni preobražaj imaće svoj autentičan put.

U očima zapadnjaka, " Socijalizam obično simbolizuje plansku privredu, kolektivizam, nepoštovanje ljudskih prava, itd." Medjutim, oni koji su imali šansu da posete Kinu, mogli su da steknu svest o specifičnosti kineskog socijalistizma, vidnoj nadmoćnosti i velikoj životnoj snazi socijalizma kineskih boja.

Šmit je nekoliko puta posetio Kinu i vodio razgovore sa bivšim kineskim državnikom Deng Sjaopingom, koga nazivaju " generalnim projektantom kineske reforme i otvaranja prema svetu ". Šmit se upoznao sa Kinom i može da razume zašto njen preobražaj mora da ide svojem putem---putem socijalizma kineskih boja, u skladu sa sopstvenim prilikama i karakteristikama epohe.

U današnjoj Kini, naći ćete različita tržišta u svim kineskim gradovima i selima. Jeftine jutarnje pijace, gde prodavci ljubazno prodaju svoju robu? supermarkete gde kupci čekaju na kasi da plate, moderne velike šoping centre pune visoko kvalitetne robe, koji pokazuju životnu snagu kineskog tržišta i kineske ekonomije.

Međutim, pre 30 godina, na početku sprovođenja politike reformi i otvaranja prema svetu, 1978.godine, u Kini je sprovođena planska privreda. Kinezi su kupovali artikle široke potrošnje karticama i bonovima za žitarice, ulje i drugim vrstama kartica. Sa produljivanjem reforme i otvaranja prema svetu, kinesko znanje i poimanje ekonomije se promenilo. Tako je 1984.godine, Kina je obazrivo uvela ideju o " planskoj robnoj ekonomiji " i odluku o prožimanju tradicionalne koncepcije protivrečnosti između planske i robne privrede. A prava revolucionarna promena se dogodila na 14. svekineskom narodnom kongresu KPK 1992.godine.

Oktobra 1992.godine, na 14. kongresu KPK je doneta odluka, o izgradnji socijalističkog tržišnog privrednog sistema u cilju reforme privrednog sistema. Kina je prvi put vidljivo spojila osnovni režim socijalizma i tržišnu privredu. Posle toga, Kina je završila ideološku raspravu između planske i robne privrede, i diskusiju o tome šta je tržišna privreda da li socijalistički ili kapitalistički ekonomski sistem.

U proteklih 30 godina sprovođenja politike o reformi i otvaranja prema svetu, Kina je izabrala put razvoja koji odgovara njenoj državnoj situaciji, ne samo kako bi doprinela državnom privrednom i društvenom razvoju, nego i ispoljila dobru sposobnost ovog sistema za organizovanje i mobilisanje. Na primer, posle razornog zemljotresa u Venčuanu, više od 160 hiljada kineskih vojnika , policajaca i specijalnih spasilačkih ekipa i oko 100 hiljada medicinskog osoblja je odmah stiglo u postradala područja da vodi spasilačke poslove. Predsednik stalnog komiteta svekineskog narodnog kongresa Vu Bangguo je zaključio da prednost socijalističkog sistema sa kineskim karakteristikama predstavlja jedan od najvažnijih razloga pobede u borbi protiv posledica zemljotresa u provinciji Sečuan.

Kina je dobila status u međunarodnoj zajednici i ugled zbog svog razvojnog puta. Ne samo u finansijskoj krizi Jugoistočne Azije 1997.godine, u ovogodišnjoj globalnoj finansijskoj krizi, nego i u korejskom i iranskom nulearnom pitanju, postupak Kine potpuno je pokazao činjenicu da je Kina već postala odgovorna zamlja međunarodne zajednice.

Međutim, Kina je sasvim svesna da postoji puno problema u procesu napretka. Na primer, nedostatak resursa, zagađivanje sredine, debalans prihoda i raspodele, itd. Zato, uz istovremeno održavanja privrednog brzog rasta, Kina će ulagati napore za izgradnju modela društva koje štedi resurse i štiti ekosredinu.