Vez na svili, kao karakteristična veština, od davnina je deo tradicionalne kineske umetnosti. Tehnike veza poznate su širom Kine, a najreprezentativniji radovi potiču iz provincija Đangsu, Hunan, Sečuan i Guangdong. Vez, kao deo narodne umetnosti, nadahnut je okruženjem u kojem je nastao.

„Su" vez je nastao u provinciji Đangsu, čiji je administrativni centar grad Sudžou. Prepoznatljiv je po prelepim motivima, prefinjenim i otmenim ukrasima, preciznoj izradi, raznovrsnim mustrama kao i veštini vezilja. „Su" vez je 20. maja 2006. godine uvršćen u prvu listu kineske nematerijalne kulturne baštine na državnom nivou.

Pre više od dve hiljade godine odeća je ukrašavana vezom. Najveći broj vezilja u carskom dvoru bile su vešte vezilje iz Sudžoua. Sudžou je od davnina kraj u kojem je zemlja plodna a klima umerena. U ovom mestu ima mnogo dudovog drveća za gajenje svilene bube, što je osnova za razvoj „su" veza.

„Su" vez ima sledeće karakteristike: ravna površina, istančana ivica izvezenog ormanenta, vešta i precizna izrada, prefinjenost i otmenost boja.