Za vreme dinastije Ming (1368-1644), Kina je ušla u pozno doba feudalnog društva. Građevinski stil u ovo vreme je uglavnom sledio stil dinastije Song, samo se neznatno promenio. Nove građevine, međutim, orijentisane su na grandionznost.

Gradski raspored i dvorska palata podignuti u ovom periodu nasledile su uzor ranijih generacija. I glavni grad Peking i drevni grad Nanjing su beneficirani od uređivanja za vreme dinastije Ming. Dvorska palata dinastije Ćing takođe je bila proširena na osnovi konstrukcije Minga. U tom periodu, Peking je bio renoviran i podeljen na spoljni, unutrašnji i imperatorski grad.

Kineska građevinska dostignuća dostigla su novi vrh za vreme dinastije Ming. Graditelji su nastavili da jačaju kineski zid. Zidovi i tvrđave na mnogim važnim sektorima su zidani od opeka. U ovom periodu, Kineski zid je dostigao u dužini 5,660 kilometers. Zid počinje od reke Jalu na istoku i završava se kod Điajuguan u provinciji Gansu na zapadu. Poseduje poznate tvrđave kao što su Šanhaiguan i Điajuguan. Kineski zid je bio unikatno dostignuće u građevinarstvu. Neki njegovi sektori kao što su Badaling i Simatai u Pekingu imaju i visoku umetničku vrednost.

U ovo doba, vladine zgrade su postale prefinjene, dekorativne slike i ornamenti postale ujednačene, korišćeni su novi materijal, opeka je postala regularni građevinski materijal u zidanju kuća običnih stanovnika.

U dinastiji Ming, zgrade su razmeštene bolje, najbolji primer za to su mauzolej Mingšiao u Nanjingu i mauzolej Šisan u Pekingu.

Za vreme ove dinastije geomanijska slutnja se i dalje razvijala. Ova slutnja je specifičan fenomenon drevne kineske kulture, ostaje uticajna i danas. Nameštaji dinastije Ming su poznati u svetu.