Dinastija Tang (618-907) je bila era socijalnog, privrednog i kulturnog prosperiteta feudalnog društva u Kini. To je bilo takođe vreme razvoja građevinarstva i umetnosti. Tadašnje građevine su bile grandionzne sa celovitim rasporedom.

Glavni grad Čangan (danas Sian) i istočni glavni grad Luojang imaju ogromne imperatorske palate i vrtove, vladine ustanove su regularno i racionalno raspoređene. Čangan je tada bio najveći grad u svetu, čije su ulice bile u striktno utvrđenim redovima. Imperatorska palata Daminggong u Čanganu je bio veoma fascinantni dvor. Po površini je čak tri puta veća nego Zabranjeni grad dinastija Ming i Ćing.

Drvene građevine dinastije Tang su sjajno ujedinile primenjenu umetnost i struktualnu formu. Stub, greda, Dougong (drvna spojnica stuba i grede) i drugi drvodeljski radovi su savršene kombinacije snage i estetike. Glavna dvorana budističkog hrama Foguangsi u planini Vutai u severnoj kineskoj provinciji Šansi upravo je tipični primer takve konstrukcije.

U ovom periodu su se i dalje razvijale i građevine zidane od opeka i kamena. Većina budističkih pagoda je napravljena od takvih materijala, među njima spadaju svakako pagode Dajanta i Siaojanta u Sianu provincije Šensi, a takođe Ćianšunta u Daliju provincije Junan.