Drevne kineske građevine su uglavnom drvne konstrukcije, podignute od strane nacionalnosti Han, a takođe i izvesne odlične građevine nacionalnih manjina. Drevno kinesko građevinarstvo se razvijalo i usavršavalo na tlu tradicionalne kineske kulture. Od drugog veka pre n.e. sve do sredine 19.veka, bio je zatvoreni i nezavisni građevinski sistem. Poseduje visoku estetsku vrednost, vrsnu građevinsku tehnologiju i duboki kulturni značaj. Drevno kinesko građevinarstvo je najdugovečniji i najprostraniji, karakteristični umetnički system, imao je direktan uticaj na drevne Japance, Korejance i Vijetnamce, a u 17. veku i na evropsko građevinarstvo.

Kina ima prostranu teritoriju i brojne nacionalnosti. Drevni Kinezi su koristili razne građevinske materijale i podigli zgrade različitih struktura i stilova, saglasno različitim prirodnim i geografskim uslovima. U bazenu Žute reke na severu Kine, drevni Kinezi su gradili svoje kuće od drvne građe i lesa za zaštitu od hladnog vetra, kiše i snega. Na jugu Kine, i bambus i trska su korišćeni za zaštitu od vlage i radi bolje ventilacije. U nekim mestima prizemni deo kuće je otvoren, drži se samo na stubovima.

Drevne kineske građevine u svom razvoju su zabeležile tri uspona, to su periodi: dinastije Ćin i Han, dinastije Sui i Tang i dinastije Ming i Ćing. U ovim periodima podignuti su veliki broj grandionznih objekata, kao što su imperatorske palate, mauzoleji, glavni gradovi, odbrambene fortifikacije i vodoprivredni objekti. Ovi objekti sa svojim arhitektonskim oblicima i materijalima imali su veliki uticaj na kasnije generacije.

Međutim pojedine kineske zgrade su se iščeznule u prošlim vekovima, zbog stihija ili rata. Inače veći broj drevnih građevina koje ostaju i danas, podignute su u sedmom ili kasnijim vekovima, odnosno od dinastije Tang na dalje.