U toku kineske feudalne istorije duge od 2 hiljade godina, pojavile su pet najprocvetnijih perioda, to su: Period pod vladavinom cara Ven i cara Đing u dinastiji Han, period pod vladavinom cara Sjuan Zong u dinastiji Tang, Period pod vladavinom cara Jong Le i cara Sjuan De u dinastiji Ming, period pod vladavinom cara Kang Si, cara Jong Dženg i cara Ćian Long kao i retko poznat period « Ratne državice ».

Do ovih pet najprocvatnijih perioda je došlo u istoriji Kine obično posle društvenog haosa zbog svrgavanja stare a osnivanja nove dinastije..

Ovih pet najprocvatnijih perioda imaju zajedničke karakteristike, to jest, jedinstvo države, razvoj privrede, stabilnost političke situacije, spokojstvo društvenog poretka, snažna državna moć i procvat kulture.

U ovih pet najprocvatnijih perioda, teritorija Kine je nekoliko puta proširena. Kineska teritorija je bila najšira u poslednoj dinastiji Ćing.U 24-te godine za vreme cara Ćian Long u dinastiji Ćing, cela Mongolija na severu, Ćinghaj, Sinkjan i Tibet na zapadu, do ostrva Kuje na istoku, Tajvan jugoistoku i arhipelag Nanša na jugu već su pripadali teritoriji Kine.Tada su više od 50 nacionalnosti bile pod centralnom vladavinom dinastije Ćing. I u ovom periodu vlada dinastije Ćing odbacila je dalju izgradnju Kineskog zida, time je srušena prepreka izmedju unutrašnjosti Kine odnosno nacionalnost Han sa drugim nacionalnostima koje su bile van Kineskog zida.( današnja kineska teritorija je za jednu četvrtinu manja nego u periodu cara Kansi i Ćian Long u dinastiji Ćing pre 300 godina, što je veliki nazad.)

U ovih pet najprocvatnijih perioda u istoriji Kine, proizvodnja se stabilno razvijala, žitarica je bila dovoljna, državna kasa je bila bogata.U takvom stanju, centralna vlada je bila više puta smanjila lokalne poraze i oslobodila narod od davanja žitarica.