Od donošenja odluke o reformi privrednog sistema 1978. godine, Kina je postepeno sprovodila politiku o otvaranju prema svetu. Od 1980. godine, Kina je ustanovila 5 privrednih specifičnih područja odnosno Šenđžen, Đžuhai, Šantou, Siamen i Hainan. U 1984. godine, Kina je otvorila 14 primorskih gradova odnosno Dalian, Ćinhuangdao, Tianđin, Jantai, Ćindao, Lianjungang, Nantong, Šanghai, Ningbo, Venđžou, Fuđžou, Guangđžou, Đžanjiang, beihai. Posle 1985. godine, Kina je postepeno otvorila delte reke Jangcea, Đžua, područje Minnan, poluostrva Šandong, Liaodong, provincije Hebei, Guangsi kao privredna specifična područja, tako je pormirani primorski privredni otvoreni pojas. Od 1990. godine, kineska vlada je odlučila da otvori gradove uz reku Jangcea i pormirala ovtoreni pojas Jangcea na čelu sa gradom Pudong. Od 1992. godine, Kina je otvorila nekoliko graničnih gradova i glavne gradove svih provincija prema svetu. Sem toga, u nekim velikim i srednjim gradovima je ustanovano 15 ？, 49 državnih zona eksploatacije privrednih tehnička i 53 zona eksploatacije industrija sa visokih i novih teknika. Pomenuta otvorena područja, putem različitih povlašćenih politika, igrala su veliku ulogu u propakiranju Kine.