Od zajedničke kineske medicine stvorene od strane kineskih nacionalnosti, medicina Han je svakako najstarija i najbogatija i u praksi i u teoretskom znanju. Hanska medicina je čak jednostvno nazvana kineskom, odnosno tradicionalnom kineskom medicinom.

Inače kineska medicina je poticala u slivu Žute reke i još u davno doba je formiran kineski medicinski sistem. Tokom razvoja, pojavili su se mnogi izvrsni lečnici, medicinske teorije i dela.

Beleške u vezi medicinskih terapija, higijene i bolesti pojavile su se još pre 3000 godina u dinastiji Šang, što svedoče životinjske kosti sa natpisima za proročanstvo. U narednoj dinastiji Džou, lečnici su već pronašli seriju metoda za uspostavljanje dijagnoze, na primer: osmatranje, osluškivanje i onjušenje , ispitivanje, osećanje i opipanje pulsa. Lečnici su takođe počeli da koriste izvesne tehnike u lečenju, kao što su herbalni lek, akupunktura i hirurška operacija.

U dinastijama Ćin i Han (221 - 220 pre n.e.) pojavila se medicinska knjiga, "Medicinska klasika Žutog cara, " ili "Huang Di Nei Jing", koja sistematski diskutuje o kineskim medicinskim teorijama. To je zasada najranija knjiga takve vrste. Druga knjiga"Nazebne i druge bolesti" koju je napisao Džang Džongđing u trećem veku, detaljno je objasnio dijagnosticiranje i lečenje raznih bolesti unutrašnjih organa. Ova knjiga je postavila temelj razvoju kliničke medicine u kasnijim vekovima. U dianstiji Han, hirurgija je već dostigla prilično visoki nivo. Prema beleškama Hronike tri kraljevine ili San Guo Dži, lečnik po imenu Hua Tuo već je bio u stanju da koristi generalnu anesteziju za nastavljanje hirurških operacija.

Od 220. do 960. godine Kina je doživela dinastije Vei , Đin, Južnu i Severnu dinastiju, Sui, Tang i Vudai. U ovim dinastijama , dijagnosticiranje pomoću osećanja i opipanja pulsa postiglo je dalji napredak. U dinastiji Đin, lečnik Vang Šuhe je napisao knjigu Klasika pulsa ili Mai Đing，u kojima je svrstano 24 vrsta opažanog pulsa. Knjiga je imala veliki uticaj na Kinu i druge zemlje. U tom periodu kineska medicina se razvijala u više grana i napisane su niz novih knjiga. Uzmimo primere, u akupunkturi je ugledala svet knjiga Akupuntura i nadraženje kože ili Džen Điu Đia Ji Đing, knjige Bao Bu Zi i Džou Hou Fang su pokazale kako da se prave pilule zarad besmrtnostui, u farmakologiji je bila knjiga Leiovi spisi o pripremanju lekova, ili Lei Gong Pao Zhi Lun. Poznata knjiga o hirurgiji iz ovog vremena se zove Liu Juanzijevi recepti ostavljeni od đavola, ili Liu Juan Zi Gui Yi Fang.

Zatim u periodu dinastije Song (960 -1279), lečnik po imenu Vang Veiji usvojio je nove metode u predavanju akupunture. On je tumačio svoju tehniku sa mapom i modelom čovekove figure. U dinastiji Ming (1368 -1644) lečnici su počeli da razlikuju tifusnu groznicu, sezonske epidemije i kugu. Zatim u dinastiji Ćing , pojavila se nova knjiga isključuivo na ovu temu.

Za vreme dinastije Ming, zapadna medicina je počela da se uvodi u Kinu. Medicinski stručnjaci su počeli da kombinuju istočnu i zapadnu medicinu. Ovo nastojanje se nastavlja i u današnjoj kineskoj medicini ogleda se ovaj napredak.