Komentar: Američki i zapadni političari koji kritikuju Kinu zbog Sinđijanga trebalo bi da se prisete svoje istorije

Autor: Kineska medijska grupa

„Jedini razuman odgovor na pretencioznu brigu SAD-a za dobrobit kineskog muslimanskog stanovništva je bura smeha, podsmeh i sarkazam‟. Pre nekoliko dana, vebsajt „Rusija danas“ ukazao je na licemerje i apsurd američkih sankcija Kini na osnovu ljudskih prava u Sinđijangu.

U stvarnosti, u Kini ljudi nisu upoznati sa takozvanim zločinom „prisilnog rada“, koji su izmislili SAD i Zapad, jer je naporan rad na bogaćenju uvek bio veroispovest Kineza, a takođe je i pokretačka snaga kineskog razvoja i napretka. Međutim, u istoriji razvoja SAD-a i Zapada, „prisilni rad“ je mračna stranica koja se ne može izbrisati.

Na primer, početkom 18. veka, brzim širenjem američke industrije pamuka, veliki broj Crnaca doveden je iz Afrike na jug SAD-a kako bi radili na plantažama pamuka. Ugnjetavani od strane farmera, bili su prisiljeni da rade bez prihoda i žive život gori od smrti. Trenutno Sjedinjene Države zabranjuju ulazak muslimanskom stanovništvu iz mnogih zemalja, a i otvoreno diskriminišu i progone domaće muslimane. Izveštaj koji je objavio Američki savet za islamske odnose 2018. godine pokazao je da se broj antimuslimanskih grupa u SAD-u utrostručio od 2016. godine.

Pored toga, SAD su pokrenule ratove u Avganistanu, Siriji i Iraku u ime „antiterorizma“, što je prouzrokovalo raseljavanje desetina miliona muslimana i uništavanje njihovih porodica. Tokom širenja pandemije kovid 19 nastavili su da vrše ekstremni pritisak na Iran i druge zemlje, uzrokujući lokalnu ekonomsku depresiju, uvlačeći stanovništvo u siromaštvo.

Takva zemlja pokazuje krajnje nepoštovanje prema muslimanima, ali pokazuje "izvanrednu zabrinutost" za muslimane u Sinđijangu. Može se reći da je politička zavera koja stoji iza toga očigledna. Ono što zaista žele je da unište poslove radnika pamučne tekstilne industrije u Sinđijangu, destabilizuju Sinđijang i obuzdaju razvoj Kine. Kao što je svojevremeno javno priznao bivši pukovnik američke vojske Lorens Vilkerson, „takozvano pitanje Ujgura Sinđijanga nije ništa drugo do strateška zavera SAD-a da zabrane i obuzdaju Kinu iznutra“. Profesor Univerziteta Harvard Stiven Kelman sarkastično je rekao da su jedini muslimani koji se sviđaju SAD-u muslimani u Sinđijangu. Američki političari ne mare ni za jednu islamsku zemlju.

Na preskonferenciji o pitanjima Sinđijanga, koju je Kina održala 29. marta, učesnici su istakli da broj etničkih manjina u Sinđijangu nastavlja da raste i da ljudi svih etničkih grupa žive u harmoniji. U Sinđijangu ne postoji pojam „prisilnog rada“. Upozorenje kanadskog blogera Danijela Dumbrila je da „ne treba pomagati tiranima da zlostavljaju druge, da vrše pritisak nad Ujgurima i da uvuku svet u rat“.

Pripremila: Vang Ping