Kineska specifična narodna umetnost---- umetnost novogodišnjih slika --- ima dugu istoriju i veliki uticaj na kineski građanski stalež, jer one svojom romantičnom formom izražavaju dobre želje kineskog naroda. Zato ovu vrstu umetnosti veoma vole svi Kinezi, i ona je stoga postala vrsta slikarstva koja ima najveći broj ljubitelja na celom svetu.
Običaj po kojem Kinezi dočekuju tradicionalnu novu godinu se u narodu zove Doživeti, tj preći u novu godinu. Kad se proslavlja kineska nova godina, Kinezi prema starom običaju, lepe na vrata ili po sobama ukrasne slike, nadajući se da će nastupajuća godina njima i njihovim najbližima tako doneti sreću. Ova vrsta slika se lepi pred dolazak nove godine, i u narednih godinu dana, tj. do sledeće nove godine, se ne skida. Tek kada dođe sledeća nova godina slike se menjaju, te zato i imaju ime novogodišnje slike.
Novogodišnje slike su raznobojne, a glavna tema motiva na njima su sreća i radost, drugim rečima one direktno izražavaju subjektivne želje i nade svih ljudi. Osnovne vrste novogodišnjih slika su, na primer, slike za dugi život, slike za dobru žetvu, slike za sreću, itd.
Kineske novogodišnje slike imaju dugu istoriju, tj. ova vrsta umetnosti je potekla još u dinastiji Han pre dve hiljade godina. Prema zapisima u starim knjigama, postoji legenda koja kaže da su pre mnogo vremena živela dva brata po imenu Šenše i Julei. Oni su vršili nadzor nad svim duhovima, i ako bi se pojavili duhovi, oni bi ih hvatali i davali tigrovima da ih pojedu. Tako su ljudi počeli da crtaju slike Šenše i Julei na vratima svojih domova kako bi se zaštitili od svih duhova.
U dinastiji Tang u 7. veku, car Li Šimin je često sanjao loše snove, u kojima je čuo viku duhova. Zato su njegova dva generala Ćin Šubao i Ju Čigong stajali izvan i čuvali ga, te je tako i car Li Šimin dobro spavao. Nakon toga, Li Šimin je naredio da se slika dva generala zalepi na vrata, i oni su stoga dobili naziv Bogovi vrata. Postepeno se ovaj običaj preneo u građanski stalež, i zatim su se pojavile druge vrste slika.
Za vreme dinastije Song, štampanje na drvetu je počelo da se upotrebljava u procesu pravljenja novogodišnjih slika. Zbog toga su se novogodišnje slike proizvodile i prodavale u velikim količinama, i ova vrsta umetnosti je nastavila da se dobro razvija.
Od 14. do 19. veka, umetnost novogodišnjih slika je razvijena do najvišeg nivoa. U procesu izrade ovih slika se formirao određeni model. Uporedo sa time, u Kini su se pojavila četiri proizvođačka mesta drvorezanih novogodišnjih slika, i to su Jang Liućing u Tianđinu u severnom delu Kine, Jang Điabu u srezu Vei u Šandong provinciji, Tao Huavu u gradu Sudžou na jugu zemlje, i Džu Sjan u Henan provinciji. Novogodišnje slike koje su proizvođene u ta četiri mesta su imale svoje regionalne specifične karakteristike.
U sadašnjem vremenu, u štampanju novogodišnjih slika se primenjuje savremena štamparska tehnika, a tiraž je veoma velik. Možemo da kažemo da nijedna vrsta slika se ne radi u tako velikoj količini kao novogodišnje slike.
Novogodišnje slike odslikavaju kinesku narodnu romantičku karakteristiku, a sve više nailaze na prihvatanje i u drugim zemljama. Drvorezne novogodišnje slike koje potiču iz četiri najveća kineska proizvođačka mesta se prodaju i u drugim zemljama celoga sveta, a godišnja količina primeraka premašuje nekoliko desetina miliona.
