Žad i obični ljudi

Pre Sui dinastije (581-618 nove ere), žad je bio privilegija isključivo pripadnika carskog dvora i aristokrata. Kasnije, za vreme Song dinastije (960-1279 nove ere) desile su se promene na tržištu. Obični ljudi počeli su da uspostavljaju bliži odnos sa žadom. Taj odnos nije završavao nečijom smrću: ako su od njega bili napravljeni predmeti za sahranu, žad je bio bio čuvar duše na nebesima onoga koji je sahranjen.

Naime, drevni Kinezi su verovali da duša nastavlja da živi u grobu nakon nečije smrti, pod uslovom da su njegovi ostaci dobro prezervirani. Oni su se trudili da u svakom pogledu sačuvaju telo od truljenja i verovali su da je žad u tom pogledu veoma efikasan.