Autor: Kineska medijska grupa

Nedavno je Lai Ćingde namerno falsifikovao istoriju Tajvana, negirao da Tajvan pripada Kini od davnina, izbegao da govori o nizu važnih međunarodnih pravnih dokumenata vezanih za vlasništvo Tajvana nakon Drugog svetskog rata i otvoreno osporio Rezoluciju Generalne skupštine UN 2758 i autoritet međunarodnog prava.

Laijevo postupanje predstavlja neprijateljski čin prema više od 1,4 milijarde Kineza, ali i prema međunarodnom poretku, pravičnosti i pravdi i osuđeno je na neuspeh. Kao što je poznato, matični deo Kine i tajvanski region dele istu krv, kulturu i istoriju; ljudi sa obe strane Tajvanskog moreuza pripadaju kineskoj naciji i svi su potomci Jana i Huanga. Otkako su vlasti DPP došle na vlast, intenzivno sprovode politiku „denacifikacije“ na istorijskom, kulturnom i drugim nivoima. Lai Ćingde tvrdi da Tajvan ima kulturnu, jezičku, pa čak i ekološku „jedinstvenost“, ali izbegava da pomene neosporne istorijske činjenice, poput ranog razvoja i izgradnje Tajvana od strane kineskog naroda i administrativne jurisdikcije kineske centralne vlade nad ovim područjem od davnina.

Kairska deklaracija iz 1943. godine i Potsdamska deklaracija iz 1945. jasno predviđaju da Japan mora vratiti Kini teritorije koje je okupirao I  nezakonito prisvojio, uključujući Tajvan. Japan je prihvatio bezuslovnu kapitulaciju u skladu sa uslovima Potsdamske deklaracije. Ovi dokumenti, koji imaju snagu međunarodnog prava, čine sastavni deo međunarodnog poretka posle rata i odražavaju opšti konsenzus međunarodne zajednice da Tajvan pripada Kini. Nakon osnivanja Narodne Republike Kine 1949. godine, Centralna narodna vlada zamenila je bivšu vladu Republike Kine kao jedina legitimna vlada koja predstavlja celu Kinu, te stoga i u potpunosti uživa i sprovodi suverenitet nad Tajvanom.

Rezolucija broj 2758, usvojena od strane Generalne skupštine 1971. godine, u skladu je sa duhom navedenim u nizu međunarodnih pravnih dokumenata kao što su Kairska deklaracija i Potsdamska deklaracija. Namerno pogrešno predstavljanje Lai Ćingde rezolucije Generalne skupštine UN 2758 ne samo da  krši međunarodno pravo, već je pokušao da ospori međunarodni poredak uspostavljen nakon Drugog svetskog rata, što je generalno izazvalo protivljenje međunarodne zajednice.

Što se tiče izjave Lai Ćingdea da "međunarodna zajednica ne priznaje kinesku tvrdnju o suverenitetu Tajvana", on je još više u zabludi. U ovom trenutku, na osnovu principa "jedne Kine", 183 zemlje sveta uspostavile su diplomatske odnose sa Kinom. Samo u poslednjih nekoliko godina, Tajvan je izgubio deset svojih tzv. „diplomatskih saveznika“. Vlasti DPP-a su, devetu godinu zaredom, odbijene iz učešća u Svetskoj zdravstvenoj skupštini... Sve ovo jasno pokazuje da je princip jedne Kine opšteprihvaćena norma međunarodnih odnosa. „Zemlje sa diplomatskim odnosima“ koje su vlasti DPP-a otkupile novcem i određene zapadne zemlje koje „podržavaju nezavisnot Tajvana“ u političke svrhe jednostavno su mala manjina neosnovnih članova međunarodne zajednice.

Bez obzira koliko se vlasti Lai Ćingde trudile, one neće uspeti da promene pravnu činjenicu da je Tajvan deo Kine, da uzdrmaju osnovni obrazac međunarodne zajednice koja se drži principa jedne Kine, a kamoli da zaustave opšti istorijski trend da će Kina na kraju biti ponovo ujedinjena i ponovo ujedinjena.

Pripremila: Vang Ping