15. januara po lunarnom kalendaru svake godine pada kineski tradicionalni Praznik fenjera. Praznik fenjera je poslednji dan proslavljanja najvećeg kineskog praznika—Praznika proleća, tj. kineske Nove godine.

Uživati u lepoti fenjera i jesti Juan Sjao predstavljaju dva glavna sadržaja proslave ovoga praznika.

Zašto se za vreme ovoga praznika kače fenjeri? Prema istorijskim zapisima, 180. godine pre nove ere, Ven Di, car dinastije Han je stupio na presto upravo 15. januara po lunarnom kalendaru. Radi obeležavanja ovog datuma Ven Di je odlučio da ovaj dan odredi za Praznik fenjera. Od tada je svake godine na ovaj dan Ven Di izlazio iz svoje carske palate da sa građanima zajedno proslavi. Na vratima svake kuće kačeni su raznobojni fenjeri. Tako je bilo sve do 104. godine pre naše ere, kada je Praznik fenjera zvanično upisan na listu važnih državnih praznika. Tom odlukom je program i sadržaj proslave znatno obogaćen. Prema donesenim odredbama, od tada je počelo da bude obavezno da se na svim javnim mestima i u svim kućama kače raznobojni fenjeri, kao i da se na ulicama i u kulturnim centrima održavaju svečane manifestacije i izložbe fenjera. Pored uživanja u lepotama fenjera, organizuju se i raznovrsne zabavne delatnosti, kao što recimo: igra lavova, igra zmajeva i druge nacionalne igre. Svi ovi tradicionalni načini proslavljanja se prenose i usavršavaju iz generacije u generaciju.

Fenjeri su napravljeni od raznobojnih papira, bambusa ili svile. Po obliku neki liče na cvetove, građevine, ličnosti, razne vrste životinja. Među svim vrstama najinteresantnija je ona sa vrteškom unutra. Ta vrsta fenjera, prema predanju, ima istoriju dugu 1000 godina. Ova vrsta fenjera ima šestougaon ili osmougaon oblik, a na svakoj strani je islikana neka istorijska ličnost ili priča. U fenjeru se nalazi sveća i kada se ona upali, topao vazduh koji proizvede počne da pokreće vrtešku, te se i slike na fenjeru pokreću i sve to izgleda kao neka mini filmska predstava. Takodje se na fenjerima mogu okačiti i zagonetke ispisane na komadićima papira, pa ko pogodi najviše odgovora, dobija prvu nagradu.

Kao što znamo, za vreme Praznika proleća—prvog dana svake godine, Kinezi prave Jiaozi—vrstu testenine sa nadevom. A uz Praznik fenjera, obično ide drugo jelo koje se zove Juan Sjao—loptice napravljene od brašna lepljivog pirinča. Otprilike tokom dinastije Song je ova vrsta jela počela da postaje popularna medju pripadnicima građanskog staleža. U severnom delu Kine se ove ukusne kuglice sa nadevom zovu Juan Sjao, a u južnom delu se zovu Tang Juan ili Tang Tuan. Nadevi mogu biti od gloginja, urma, soje, sezama, maslaca, čokolade i drugih sastojaka. U svakom mestu Juan Sjao se prave sa različitim ukusima i različite veličine. Šangajski Juan Sjao su recimo manji po veličini i obično su punjeni slatkim nadevom, hunanski Juan Sjao se prave sa nadevom od mesa i veoma su ukusni, pekinški Juan Sjao sa nadevom od voća su osvežavajući, a ningboški Juan Sjao se pak prave sa velikom količinom nadeva i tankom koricom.

Tokom praznika fenjera osim kačenja fenjera i uživanja u Juan Sjao kuglicama, ima i drugih zabavnih aktivnosti, kao što su hodanje na štulama, igra lavova, nacionalne igre itd. Uzimimo igru lavova za primer. Pored kontinentalnog dela Kine, na celom svetu, u svim mestima gde žive kineski iseljenici, svake godine kada je ovaj praznik, organizuje se ulična predstava čiji je obavezni deo upravo igra lavova. Ova tradicionalna kineska igra se deli na tzv. severnu i južnu. Južni tip odlikuje promena pokreta a najčešće je izvode samo dva igrača. U tzv. severnoj igri lavova, pak, učestvuje desetak i više izvodjača. Ovu igru istovremenu prati i izvodjenje kineske nacionalne muzike, a glumci i gledaoci svi aktivno učestvuju u igri.