Palata Potala leži na crvenom bregu u centru Lase - glavnog grada kineske Tibetske autonomne pokrajine. Cela palata je podignuta saglasno reljefu brega, izgleda veličanstveno i sjajno. Nazvana je"biserom na slemenu sveta", zato što je remek-delo tibetantske arhitektonske umetnosti i jedna od najpoznatijih drevnih građevina.

Potala je mesto gde je tibetski Dalaj Lama iz generacije u generaciju obavljao političke i verske aktivnosti i živeo. To je na Tibetu postojeća najveća i najviša višespratnica.

Prema spisima, izgradnja Potale je počela u sedmom veku za vreme vladavine Songtsan Gambo koji je tada bio kralj dinastije Tubo. Potala je nosio naziv"Crveni breg", opasan sa trostrukim zidom, ima hiljadu soba, to je bio politički centar dinastije Tubo. U devetom veku dinastija Tubo je propala i Tibet zapao u dugogodišnji ratni haos i"Crveni breg"je vremenom napuštan.

Godine 1645. Peti Dalaj Lama je naredio renovinarenje Potale, renoviranje je trajalo oko 50 godina. Potala je zatim i dograđivana. Ceo projekat je trajao ukupno 300 godina.

Potala ima 13 spratova, visoka 110 metara. Ceo kompleks je kameno-drvne konstrukcije sa zidom isključivo od granita, čija najveća dubina je dostigla pet metara. Zid ima temelj duboko u steni, spolja je naliven topljenim železom zarad jačanja građevinskog kompleta i otportnosti prema zemljotresu. Potala je ukrašena sa zlatnim krovom i pozlaćenim stubovima, time je rešena zaštita od grmljavine u antičkim višespratnicama. Stotine godina je prošlo, Potala je izdržala iskušenje grmljavine i zemljotresa i sada gordo stoji.

Ona je sastavljena od tri dela: Beli dvor na istoku gde je živeo Dalaj Lama, Crveni dvor u sredini gde su smeštene sala za odavanje pošte Budi i sala sa grob-spomenicima umrlih Dalaj Lama, zatim bele lamaističke stambene sobe na zapadu. Crveni dvor ima beli visoki zid koji se koristi i za sunčanje ogromne tapete sa Budinim likom. Građevine su brojne i podignute u raznim periodima, ali sve bez izuzetka vešto koriste tamošnji reljef, tako da je ceo kompleks veličanstven , a čini harmoničnu celinu, što predstavlja veoma visoki estetičan nivo u građevinarstvu. Crveni dvor sa grob-spomenicima Dalaj Lama je glavni deo Potale. Od njih najlepši je grob-spomenik Petog Dalaj Lame, visok 15 metara, sastavljen od tri dela: podijum, telo i vrh. Posmrtni ostaci Petog Dalaj Lame su balzamirani mirisnim biljem i čuvaju se u telu grob-spomenika koji je opasan zlatnom folijom, kako je navedeno, korišćeno je 3,724 kilograma zlata, ukrašen je i sa više od 15,000 dijamanata, rubina, šmaragada, nefrita, bisera i ahata. Ispred podijuma grob-spomenika smetešeni su ritualni i žrtveni predmeti. Sala za odavanje pošte Petom Dalaj Lami je najveća dvorana u Crvenom dvoru. Nju nosi 48 stubova sa visinom više od šest metara. U Potali je korišćena drvna vezivna konstrukcija koja se često koristi u građevinarstvu vodeće kineske nacionalnosti Han, korišćeni su i bezbrojni vajarski radovi u obliku Bude, lava, slona i drugih životinja.

Potala je poznata i po freskama koje su napravili tibetski slikari tokom njene izgradnje i kasnijeg dograđivanja. Freske se vide na većim i manjim salama, hodnicima i predsobljima. Ima ukupno više od 10,000 divnih fresaka. One su bogate po sadržini, različite po tematici, dočaravaju istorijske događaje i ličnosti, a i budističke legende, odražavaju građevinarstvo, folklor, sport, zabavu i druge aktivnosti života. To su umetnički predmeti od vrhunske vrednosti u Potali.

Osim toga, u Potali ima i oko 10,000 slika u rolnama i veliki broj rezbarija na kamenu i drvu i od gline, ima i budističke kanone napisane na listovima lipe, tibetske tapete, zastave, keramiku, rezbarije na nefritu i druge tibetske tradicionalne umetničke predmete. Ovi predmeti poseduju visoku umetnilčku vrednost i svedoče milenijumske prijateljske kontakte i kulturnu razmenu između tibetske nacionalnosti i nacionalnosti Han. Potala kao biser na slemenu sveta poznata je u svetu po svom građevinskom rasporedu i rešenju, slikarstvu i rezbarijama, pokazuje savršeno majstorstvo tibetske nacionalnosti i nacionalnosti Han, mongolske i mandžurske nacionalnosti. Godine 1994. Potala je od strane UNESKO-a, upisana u Listu svetske kulturne baštine.