Gudački instrument Konghou koga stranci nazivaju '' drevnom kineskom citrom'' ima dvomilenijumsku istoriju. U drevnoj Kini ovaj instrument se uglavnom upotrebljavao u carskoj palati, ali se širio i medju stanovnicima.

U dinastiji Tang, najprosperitetnijoj u kineskoj istoriji, umetnička veština sviranja na Konghou je dostigla vrhunski nivo i mnogi književnici i umetnici su uzeli Konghou za predmet svog književnog i umetničkog stvaralaštva. U to vreme, Konghou se proširio i u Japan, Koreju i druge susedne zemlje. U Japanu i dan danas postoje dva komada Konghou iz kineske dinastije Tang. Posle 14. veka ovaj instrument je postepeno isčezavao i danas ga mozemo videti samo na freskama i reljefima.

Posle osnivanja NR Kine, radi reafirmacije ovog nestalog muzičkog instrumenta, kineski muzičari i proizvodjači muzičkih instrumenata su 50tih godina prošlog veka izvršili obimno istraživanje i na osnovu istorijskih zapisa i fresaka projektovali i napravili nekoliko vrsta Konghou. Medjutim, ove vrste instrumenata nisu zazivele u upotrebi zbog raznih nedostataka u strukturi. Tek 80-tih godina izradjena je relativno usavršena vrsta Konghou sa nacionalnim koloritom.

Postoje dve vrste Instrumenta Konghou: stojeći i ležeći. Stojeći Konghou je po obliku slican harfi. Od nje se razlikuje po tome što ima dva reda žica. Svaki red ima 36 žica. On poseduje široku dimenziju tona i bogatu izražajnost i može da se izvodi solo, a može i da bude instrument u sastavu orkestra.