Park Beihai u Pekingu
Kineski vrtovi i parkovi poznati su širom sveta po njihovoj dugoj istoriji i arhitektonskom stilu. Ono šta danas znamo kao kineski vrt zapravo je nastalo pre tri hiljade godina kao mesto na kojem su ljudi gajili životinje i lovili. Za vreme dinastija Ćin i Han oni su prerasli u carske vrtove i lovišta. Pejzažni vrtovi koji su imitirali prirodu i sledili poetske efekte pojavili su se za vreme Južne i Severne dinastije i razvili tokom dinastija Tang i Song. Dostigli su svoj zenit za vreme dinastija Ming i Ćing i mnogi preostali drevni vrtovi su zapravo iz tog perioda (1368-1911).Ovi vrtovi i parkovi su kombinacija kineske arhitekture sa slikarstvom, kaligrafije, poema, rezbarija i hortikulture, a ipak nude mesta za život. Oni su u funkciji prirodnog pejzaža kako bi posmatraču pružili osećaj savršene harmonije lepote koju je napravio čovek i one koju je napravila sama priroda.
U principu, kineske vrtove čine dvorane, kule, kiosci, terase, šetališta uz obalu, pokriveni koridori i obavezno lezero, tj. vodena površina. Brojnost i različitost tehnika izgradnje vrtova, akumulirana tokom istorije, učinili su da vrtovi dobiju promenjivi izgled i različiti umetnički doživljaj.
Klasični kineski vrtovi i parkovi klasifikovani su u dve grupe: carske i privatne. Carski su izgradjeni u velikom i spektakulatnom stilu i locirani su uglavnom na severu Kine. Medju njima, najreprezentativniji su Letna palata u Pekingu i Čengde planinsko odmararište u provinciji Hebei. Neki su priključeni carskoj palati, kao Beihai Park i Džongnanhai u Pekingu.
