Pripremili: Đi Sju, Zoran Ranković

Liućin je jedan od gudačkih muzičkih instrumenata. Ovaj instrument je nastao pre 200 godina. Na početku se ovaj instrument uglavnom širio u provincijama Điangsu, Šandong i Anhui, a sada je popularan širom Kine.

Pošto je napravljen od vrbe i oblik mu liči na list vrbe, s toga i nosi naziv liućin, jer „liu" na kineskom znači vrba. Struktura liućina je slična instrumentu pipa s kojim smo vas upoznali u ranijim emisijama.

Zvuk liućina je veoma zvonak i ima jaki seoski kolorit. Liućin je instrument i za solo sviranje i za deo visokog glasa u orkestru. Ne samo po obliku i strukturi, nego i po načinu izvođenja liućin mnogo liči na instrument pipa. Prilikom izvođenja, svirač sedi, levom rukom prebira po žicama, a desnom drži gudalo.

Struktura najstarijeg liućina je veoma jednostavna. Ima samo 2 žice, ali zauzima veliki prostor. Liućin novog tipa je napravljen 1958. godine. Kompozitor Vang Huižan je te godine bio u prilici da sluša melodije ovog instrumenta i veoma ga je zainteresovao pa je počeo da ga izučava i usavršava. Krajem te godine, zajedno sa majstorima, on je uspeo da naprvai ovaj instrument sa tri žice, a zatim je osvojio i treću generaciju liućin sa četiri žice. Zahvaljujući tome, znatno je povećana dimenzija zvukova i izražajnost ovog instrumenta.

Zbog velikog uspeha u preobražaju liućina i izvođenju na njemu, američki časopis Kineska muzika nazvao je Vang Huižana prvim čovekom koji je skrenuo svetsku pažnju na ovaj kineski instrument. Danas je liućin jedan od vodećih instrumenata među kineskim nacionalnim muzičkim instrumentima.

Kao što flauta i violina u simfonijskim orkestrima na Zapadu, tako i liućin igra važnu ulogu u kineskom orkestru nacionalnih instrumenata. Osim toga, on proizvodi tonove koji veoma liče na tonove mandoline, pa može biti i član zapadnih orkestrara.

U nastavku emisije ćemo se upoznati sa još jednim kineskim instrumentom – siaom. Instrument siao postoji u Kini već nekoliko milenijuma. Kroz praksu, preci Kineza su izumeli da na bambusovom štapiću naprave nekoliko rupica i duvajući u njih proizvode melodiju. Taj instrument su nazvali „siao".

On liči na flautu i njegova struktura je relativno jednostavna. Glavni metarijal je bambusov štapić dugačak oko 60 santimetara. Gornji kraj štapića je zatvoren uz postojanje jedne male rupice za duvanje. Na gornjoj strani ima 5 rupica, a na donjoj strani jedna. Osim toga na donjem delu štapića postoji još nekoliko pomoćnih rupica koje regulišu, ulepšavaju i uveličavaju tonove. U raznim krajevima Kine postoje razne vrste siaoa zbog raznovrsnosti bambusovnih štapića.

Siao izrađen od crnog bambusovog štapića je debeo i daje basovne tonove. Ovakav siao može da bude solo instrument. Dok siao napravljen od bambusovih štapića iz sreza Juping u provinciji Guidžou je precizno napravljen i ima veliku vrednost za uživanje, kako u muzici, tako i u kolekcionarstvu.

Ova vrsta siaoa je 1896. i 1913. godine na međunarodnim takmičenjima u Londonu, i Panami osvojila zlatnu i srebru medalju. Instrument siao poseduje veliku izražanju sposobnost. On se često koristi za solo, duet i hor, a ponekad se upotrebljava i kao pratnja u lokalnim operama.