Kineske novogodišnje slike imaju dugu istoriju, tj. ova vrsta umetnosti je potekla još u dinastiji Han pre dve hiljade godina. Prema zapisima u starim knjigama, postoji legenda koja kaže da su pre mnogo vremena živela dva brata po imenu Šenše i Julei. Oni su vršili nadzor nad svim duhovima, i ako bi se pojavili duhovi, oni bi ih hvatali i davali tigrovima da ih pojedu. Tako su ljudi počeli da crtaju slike Šenše i Julei na vratima svojih domova kako bi se zaštitili od svih duhova.Običaj po kojem Kinezi dočekuju tradicionalnu novu godinu se u narodu zove Doživeti, tj preći u novu godinu. Kad se proslavlja kineska Nova godina, Kinezi prema starom običaju, lepe na vrata ili po sobama ukrasne slike, nadajući se da će nastupajuća godina njima i njihovim najbližima tako doneti sreću.Kineska specifična narodna umetnost---- umetnost novogodišnjih slika --- ima dugu istoriju i veliki uticaj na kineski građanski stalež, jer one svojom romantičnom formom izražavaju dobre želje kineskog naroda. Zato ovu vrstu umetnosti veoma vole svi Kinezi, i ona je stoga postala vrsta slikarstva koja ima najveći broj ljubitelja na celom svetu. U današnjem programu upoznaću vas sa nekim podacima u vezi sa novogodišnjim slikama.

Ova vrsta slika se lepi pred dolazak nove godine, i u narednih godinu dana, tj. do sledeće nove godine, se ne skida. Tek kada dođe sledeća nova godina slike se menjaju, te zato i imaju ime novogodišnje slike.

Novogodišnje slike su raznobojne, a glavna tema motiva na njima su sreća i radost, drugim rečima one direktno izražavaju subjektivne želje i nade svih ljudi. Osnovne vrste novogodišnjih slika su, na primer, slike za dugi život, slike za dobru žetvu, slike za sreću, itd.

U dinastiji Tang u 7. veku, car Li Šimin je često sanjao loše snove, u kojima je čuo viku duhova. Zato su njegova dva generala Ćin Šubao i Ju Čigong stajali izvan i čuvali ga, te je tako i car Li Šimin dobro spavao. Nakon toga, Li Šimin je naredio da se slika dva generala zalepi na vrata, i oni su stoga dobili naziv Bogovi vrata. Postepeno se ovaj običaj preneo u građanski stalež, i zatim su se pojavile druge vrste slika.

Za vreme dinastije Song, štampanje na drvetu je počelo da se upotrebljava u procesu pravljenja novogodišnjih slika. Zbog toga su se novogodišnje slike proizvodile i prodavale u velikim količinama, i ova vrsta umetnosti je nastavila da se dobro razvija.

Od 14. do 19. veka, umetnost novogodišnjih slika je razvijena do najvišeg nivoa. U procesu izrade ovih slika se formirao određeni model. Uporedo sa time, u Kini su se pojavila četiri proizvođačka mesta drvorezanih novogodišnjih slika, i to su Jang Liućing u Tianđinu u severnom delu Kine, Jang Điabu u srezu Vei u Šandong provinciji, Tao Huavu u gradu Sudžou na jugu zemlje, i Džu Sjan u Henan provinciji. Novogodišnje slike koje su proizvođene u ta četiri mesta su imale svoje regionalne specifične karakteristike.

U sadašnjem vremenu, u štampanju novogodišnjih slika se primenjuje savremena štamparska tehnika, a tiraž je veoma velik. Možemo da kažemo da nijedna vrsta slika se ne radi u tako velikoj količini kao novogodišnje slike.

Novogodišnje slike odslikavaju kinesku narodnu romantičku karakteristiku, a sve više nailaze na prihvatanje i u drugim zemljama. Drvorezne novogodišnje slike koje potiču iz četiri najveća kineska proizvođačka mesta se prodaju i u drugim zemljama celoga sveta, a godišnja količina primeraka premašuje nekoliko desetina miliona.